بررسی مبانی و ابعاد فقهی حقوقی مسئولیت‌ در ورزش

مقاله بررسی مبانی و ابعاد فقهی حقوقی مسئولیت‌‌ در ورزش یک پژوهش در زمینه ورزش است. این مقاله دارای 27 صفحه و بصورت فایل ورد (docx) قابل دانلود است.

امیدواریم مقاله بررسی مبانی و ابعاد فقهی حقوقی مسئولیت‌‌ در ورزش برای شما مفید واقع شود.فهرست مطالب و قسمتی از متن مقاله بصورت نمونه در زیر آورده شده است:

فهرست مطالب مقاله بررسی مبانی و ابعاد فقهی حقوقی مسئولیت‌‌ در ورزش

• چکیده
•  مقدمه
•  سیر تحولات حقوق ورزشی‌‌ در حقوق ایران
• قوانین پیرامونی حقوق ورزشی
• قوانین حمایتی
• قوانین تنبیهی
• مسئولیت کیفری ناشی از عملیات ورزشی
• مسئولیت عناصر ورزشی
• مسئولیت ورزشکاران
• مسئولیت مربیان
• مسؤولیت مدیران ورزشی
•  مسئولیت داوران ورزشی
• مسئولیت برگزار کنندگان مسابقات
• مسئولیت تولید کنندگان و فروشندگان لوازم ورزشی
• مسئولیت پزشکی ورزشی
• تقسیم بندی جرایم ورزشی از لحاظ زمان وقوع آن
• مبانی نظری عدم مسؤلیت کیفری ناشی از عملیات ورزشی
• نظریه اول: نظریه مبتنی بر عدم وجود قصد مجرمانه
• نظریه دوم : نظریه مبتنی بر اجازه قانون و عرف و عادت
• نظریه سوم : نظریه مبتنی بر اجازه‌ی قانون و آداب و رسوم اجتماعی
• نظریه چهارم : نظریه مبتنی بر رضایت مجنی علیه
• مسئولیت‌مدنی ناشی از عملیات ورزشی
•  مبنای حقوقی عدم مسئولیت‌مدنی ورزشکاران
• قدرت عرف و نیاز اجتماعی
•  قبول خطر و رضایت زیان دیده
•  شرط عدم مسئولیت و تبری
•  حقوق ورزش‌‌ در فقه امامیه
•  استفتاعات ورزشی
•  تحلیل فقهی بند ث مادهی 158 قانون مجازات اسلامی
•  اذن قانونگذار
• قاعده‌ی اقدام
•  قاعده‌ی تحذیر
• نتیجه گیری
• پیشنهادات
• منابع

چکیده مقاله بررسی مبانی و ابعاد فقهی حقوقی مسئولیت‌‌ در ورزش

علم حقوق با تمام جنبه‌های زندگی انسانی سروکار دارد. افزایش آگاهی‌های حقوقی جامعۀ ورزشی‌‌ در راستای جلوگیری از وقوع حوادث ورزشی ضروری می‌باشد. حقوق ورزشی به مجموعه مطالبی اطلاق می‌شود که وظایف و مسئولیت‌های قانونی همه کسانی را که با فعالیت‌های ورزشی‌‌ در گیر هستند، روشن می‌سازد.‌‌

در این نوشتار، علاوه برمبانی فقهی به بررسی مبانی حقوقی و کیفری امور ورزشی‌‌ در جهت جلوگیری وکاهش حوادث و جرائم ورزشی از طریق بالابردن آگاهی‌های حقوقی جامعه ورزشی و مطلع نمودن این جامعه از پی آمدهای حقوقی تخلفات‌‌ در ورزش از طریق آشنائی این قشر با قوانین مدون و منابع فقهی پرداخته می‌شود.

سیر تحولات حقوق ورزشی‌‌ در حقوق ایران

با توجه به این که حادثه از ورزش تفکیک ناپذیر به نظر میرسد، بنابراین باید تولد حقوق ورزش را همان زمانی دانست که انسان‌ها با ورزش آشنا شدند و ورزش را به عنوان یکی از نهادهای اجتماعی خود پذیرفتند اما کم و کیف آن‌‌ در هر جامعه بستگی به سطح تمدن و فرهنگ آن جامعه داشته است. تا قبل از سال 1352 ورزش به شکل امروزی نبوده و مقررات ورزش‌های موجود آن زمان بدلیل فقدان یک عدالت خانه منسجم و قوانین مدون تابع عرف و شرع بوده و هر حادثه‌ای در هر دادگاهی با توجه به میزان استنباط از عرف و شرع متأثر از سیاست، حکم ویژه‌ای صادر می‌شد.

مسئولیت کیفری ناشی از عملیات ورزشی

بعد از آنکه ورزش و تربیت‌بدنی به عنوان یک موضوع خاص به طور وسیع و گسترده مورد نظرعموم مردم جامعه قرار گرفت و از طرفی مراجعات مصدومان ورزش به دادگاه‌ها کاملاً ایجاب میکرد که بین حوادث ورزشی وسایر حوادث تفاوت قائل شد که قانونگذار براساس بند ث ماده 158 قانون مجازات اسلامی اعمال زیرجرم محسوب‌ نمی‌شود: “عملیات ورزشی و حوادث ناشی از آن، مشروط بر این که سبب حوادث نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد و این مقررات هم مغایر با موازین شرعی نباشد. ” که بصورت مختصر به تشریح ماده ذکر شده می‌پردازیم.

مسئولیت ورزشکاران

بازیکنان، اگردرمحل ویژه‌ی ورزش به بازی بپردازند وقواعد آن بازی را رعایت کنند، هیچ مسئولیتی‌‌ در برابر تماشا کنندگان‌‌ در معرض خطر ندارند. زیرا، از آنان جز رفتار متعارف‌ نمی‌توان انتظار داشت. وانگهی، بطورمعمول هیچ رابطۀ حقوقی میان بازیگران و تماشاکنندگان وجود ندارد تا ایمنی گروه تماشاگر را به عهده بازیکنان نهاد.

اگر بازیکنی‌‌ در محلی خارج از زمین بازی به تمرین یا مسابقه بپردازد وبه دیگران صدمه بزند، مسئولیت دارد‌‌ در صورتی که محل استقرار تماشاگران نامناسب باشد و در اثر اصابت توپ یا رم کردن اسب سواری آسیب ببینند، باید برگزار کنندگان مسابقه رامسئول شمرد.

مبانی نظری عدم مسؤلیت کیفری ناشی از عملیات ورزشی

مفهوم عملیات ورزشی از دیدگاه حقوق جزا با مطالعه بند ث ماده 158 قانون مجازات اسلامی سال 1392 چنین استنباط می‌شودکه هدف قانونگذارجرم ندانستن حوادثی است که از عملیات ورزشی حاصل می‌شود بنابراین آنچه اهمیت دارد ورزشکاربودن، انجام فعالیت ورزشی ورعایت مقررات ویژه هر ورزش می‌باشد عمل باید ورزشی باشد یعنی مقررات خاص آن ورزش آن حرکت وعمل را ورزشی بشناسد.

پس هرحرکتی که از سوی ورزشکاردرحین فعالیت ورزشی سربزند لزوما عمل ورزشی محسوب‌ نمی‌گردد مانند: فحاشی، ایرادضرب وجرح پس اولاً از ناحیه ورزشکار به مفهوم عام انجام گیرد ثانیادرحین فعالیت‌های ورزشی باشد.

حقوق ورزش‌‌ در فقه امامیه

آیات و روایات متعددی‌‌ در اسلام راجع به ورزش موجود است. به موازات این منابع فقها‌‌ در باب مسئولیت‌های حقوقی ناشی از حوادث ورزشی نظرات مستحکمی را مطرح نموده اند و فقهایی همچون علامه حلی، محقق حلی، شیخ طوسی، محمد حسن نجفی و … در کتب خود به حقوق ورزشی پرداخته اند اما با توجه به محدودیت‌های رشته ورزشی‌‌ در گذشته فتاوی نیز از نظر کمی محدود است ولی به لحاظ کیفی میتوان‌‌ در اغلب رشته‌های ورزش بدان استناد نمود.

کلیدواژه ها

حقوق ورزشی – حقوق ورزشی چیست – مبانی فقه ورزش – مبانی حقوقی مسئولیت در ورزش