مقاله اثبات شیعه بودن حافظ

فهرست مطالب مقاله اثبات شیعه بودن حافظ

• دین حافظ شیرازی
• حافظ شیعه بود یا سنی؟
• جبهه های مقابل حافظ
• زاهد و واعظ و مفتی
• برخورد زاهد و اهل تصوف
• برخورد حافظ با اخباریون
• حافظِ مجبور، حافظِ مختار
• مدح اهل بیت
• بخشی از روزنامه اعتماد ملی شماره 183

قسمتی از متن مقاله اثبات شیعه بودن حافظ

دین حافظ شیرازی

خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به «حافظ»، مسلمان و حافظ کل قرآن بود. اهالی فارس در زمان حافظ سنی مذهب بودند. از سوی دیگر، اولجایتو، پادشاه ایلخانی، یک سال قبل از تولد حافظ مذهب رسمی ایران را شیعه قرار داده بود.

حافظ شیعه بود یا سنی؟

این که حافظ پیرو کدام مذهب یا فرقه اسلامی بود، مورد اختلاف صاحب‌نظران و حافظ‌پژوهان است.

در اوایل قرن هشتم اهالی شیراز و حکومت اهل سنت بودند، نماز و مساجد به شیوه اهل سنت بود، زاهد و واعظ و مفتی همگی سنی بودند. شاهد این امر هم اساتید خود جناب حافظ هستند همگی از بزرگان و مشاهیر اهل سنت اند.

تمامی شخصیت های مذهبی و عقیدتی زنده در آن زمان، اهل تسنن بوده اند. در ادامه به بررسی و اثبات مذهب حافظ براساس اشعار ایشان، میپردازیم.

جبهه های مقابل حافظ

بر خلاف آنچه از ظاهر بعضی از ابیات حافظ مانند:

گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع ،  سخت می گردد جهان بر مردمان سخت کوش

بر می آید، حافظ تا پایان عمر در حال مقابله و درگیری فرهنگی و به نوعی انقلاب در زمان خود بود. غزلی از حافظ نیست که در آن نشانی از عقاید عارفانه و ردّ افکار جاهلانه نباشد. حافظ همیشه با چند اندیشه در زمان خود درگیری داشت. صوفی،زاهد،واعظ،محتسب،شیخ،مفتی و… که البته محتسب در نقش های مختلفی آمده است.

زاهد و واعظ و مفتی

زاهد شخصیتی است که همیشه به کوته فکری یا حماقت، ریاکاری ، تهمت زدن ناشی از نادانی و از این قبیل موارد محکوم شده است. هیچ پافشاری بر اینکه آن زاهد ریاکار است، نیست چرا که ذات زاهد از نظر حافظ ریاکار است.

همچنین زاهد در شعر حافظ شخصیتی است که هدایتش گم شده است یا به عبارت دیگر، زاهد خود را هادی مردم می داند و ولایت بزرگان را فراموش کرده است.

توجه دارید که زاهد و واعظ در شعر حافظ سنی است، البته ما قصد توهین به برادران اهل تسنن را نداریم ولی آنگونه که از ظاهر امر بر آید، به سختی می توان سنت پیامبر را در واعظان و زاهدان زمان حافظ پیدا کرد و ما شیخ و مفتی زمان حافظ را مدّ نظر داریم.

به ابیات زیر دقت کنید:

زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است ،  عشق کاریست که موقوف هدایت باشد

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت ،  که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش ،  هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

واعظان کین جلوه بر محراب و منبر می کنند ،  چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پرس ،  توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند!