بهینه سازی مصرف آب های زیرزمینی پایدار

بهینه سازی مصرف آب های زیرزمینی پایدار؛ چالشی برای علم و تقاضای آب در بازار های آبی است، در این رابطه بانک پروژه مقاله مختصری را در قالب یک فایل ورد تهیه کرده است که می توانید قسمتی از مبحث ابتدایی آن را در ادامه بخوانید:

خلاصه مقاله

قبل از دهه ۱۹۸۰، اصول پایداری برای استفاده از آب های زیرزمینی در استرالیا به ندرت قابل فهم بودند یا بعضاً کم اجرا می شدند. موارد نگران کننده ای از فروسایی شدید بعضی از سیستم های آبریز در دهه ۱۹۸۰، سطح آگاهی مردم را بالا برد و در نتیجه پیشرفت بیش از حد، آبریز به عنوان روشی برای ذخیره طولانی مدت کیفیت آب و اکو سیستم های وابسته شناخته شد. در آن زمان استرالیا به توسعه پایدار از لحاظ بوم شناسی در سال ۱۹۹۲ متعهد شده بود، به وضوح بسیاری از شیوه هایی که قبل از آن برای آب های زیرزمینی بکار برده می شدند ناپایدار بودند.

امروزه آب های زیرزمینی نمونه ای از مشکلاتی هستند که ما در کنترل منابع طبیعی پایدار با آن مواجه هستیم. آبریزها نیز به طور اشتباهی فهمیده می شوند، اعمال سریع کنترل های مناسب و شیوه هایی که بتواند آن سیستم ها را مورد اطمینان قرار دهد تا کنون وجود نداشته یا تاثیر گذار نبوده است.

باید اهمیت خاصی به این امر داده شود؛ زیرا آبریزها در برابر تاثیرات جبران ناپذیر، آسیب پذیرتر از سیستم های آبی سطحی هستند. بنابراین اکنون فرصتی که برای حفاظت از منابع ارزشمند آب های زیرزمینی پایدار وجود دارد این است که در مورد توزیع آب های زیرزمینی داد و ستد صورت گیرد.

این کار باعث شده است که در استرالیا از طریق دولت های استرالیایی مشترک المنافع، منابع آب ملی در چارچوب اصلاحی قرار بگیرد. از زمانی که روند اصلاحی شروع شده، تجارت آب های زیرزمینی در درجه دوم بعد از تجارت آب های سطحی قرار گرفته است. این روند بایستی تغییر کند یا فوایدی که از اصلاح آب های سطحی بدست می آید از طریق سیاست ضعیف آب های زیرزمینی بی اثر خواهد شد.

مشخصه ماهیت پیوسته آب های زیرزمینی و آب های سطحی، کنترل تلفیقی این منابع را می طلبد. بیش از ۳۰ درصد از سیستم های آب زیرزمینی استرالیا به حدود استخراج پایدار نزدیک هستند یا حتی فراتر از آن هستند. تجارت برای تسهیل توزیع این منابع آبی زیرزمینی محدود بکار می رود؛ زیرا در زمان استفاده بیشترین ارزش را پیدا می کنند.