بررسی حکایت های ( فابل ها ) حیوانات در مثنوی معنوی

عرصه فرهنگ اسلامی ـ ایرانی و به ویژه ادبیات فارسی، مرغزاری پز از گل و ریحان است که آثار گوناگون آن چشم دل و مشام جان را می‌نوازد و ذهن و روان را مسرت و تازگی می‌بخشد.
اقسام مختلف شعر و انواع داستان و حکایت و دیگر اشکال ادبی در زبان فارسی نمونه‌هایی پربها دارند که در آنها ذوق و استعداد فارسی زبانان به ظهور رسیده است. گرچه گاهی این داستان‌ ها و حکایت‌ ها همچون بذرهایی از دیگر سرزمین‌ها و زبان‌ها وارد زبان فارسی شده‌اند، اما خوب به شکوفایی و بالندگی رسیده و به بار نشسته‌اند.
در میان آثار متنوع ادبی در زبان فارسی داستان‌های مختلف منظوم و منثور جایگاه ویژه‌ای دارند و در میان این داستان‌ها، حکایت‌ های نقل شده از زبان حیوانات و تمثیل‌های کوتاه و بلندی که در متون و آثار مختلف به اقتضای سخن نقل شده و گاه آنقدر رواج یافته که در افواه ترجمه آثار دیگر زبان‌ها و گاه از فرهنگ شفاهی و مردمی به دست نویسندگان صاحب ذوق لباس تدوین و تألیف بر تن کرده و به آثار ماندگاری بدل شده‌اند.
حکایت‌ های حیوانات از جمله انواع ادبی است که هم نزد عوام و هم نزد خواص اعتبار و رواج بسیار داشته و دارد. در اصل این حکایت‌ ها از ابزار بیان و گاه استدلال محسوب می‌شوند و از همین روست که از عارفان و فیلسوفان بزرگ گرفته تا معلمان اخلاق و مربیان اجتماع و دست اندرکاران حکومت و نظریه پردازان و منتقدان عرصه فرهنگ و سیاست برای القای مطالب و مسائل خود از این نوع داستان بهره گرفته‌اند.

فهرست:
فصل اول : مقدمه
داستان، افسانه، قصه، حکایت
افسانه
فصل دوم : حکایت از زبان حیوانات
نام‌ها، تعاریف
تمثیل و مثل
فابل (Fable)
پارابل (Parable)
نتیجه
فصل سوم : تاریخچه حکایت‌های حیوانات
نخستین حکایت‌ها (اشکال اساطیری)
اشکال ادبی حکایت‌های حیوانات
فصل چهارم : فابلهای مثنوی
نخجیران و شیر
حکایت خرگوش و شیر
گرگ و روباه و شیر
حکایت آهو در اصطبل خران
حکایت باز و جعد
حکایت شتر و موش
حکایت مگس کشتیبان
حکایت طاووس علیین
حکایت شکایت استر به اشتر
حکایت پشه و باد
حکایت موش و چغز و زاغ
حکایت خرگوش و شاه پیلان

تعداد صفحات : ۸۹
نوع فایل : ورد ۲۰۰۳ (.doc)