روش های نوین اخذ عوارض جاده ای

عوارض جاده‌ای که با نام کلی عوارض مرسوم است، به نوعی مالیات برای حمل و نقل کالا محسوب می‌شود.
به طور کلی درآمد حاصل از این کار بایستی صرف نگهداری راه، تاسیس راه‌ های جدید و برگشت سرمایه اولیه (در صورت سرمایه‌گذاری بخش خصوصی) گردد.
عوارض‌ گیری معمولاً به سه روش انجام می‌شود:
عوارض‌ گیری دستی: ایران، آمریکا
عوارض‌ گیری نیمه اتوماتیک: آمریکا، اروپا
عوارض‌ گیری تمام اتوماتیک: سنگاپور

عوارض جاده ای = هزینه توسعه
ساخت آزادراه به عنوان یکی از شاخص‌های اصلی توسعه‌یافتگی کشورها شناخته شده است. آزادراه طبق تعریف استاندارد بین‌المللی به راهی گفته می‌شود که با خطوط رفت و برگشت از هم جدا می‌شود و هیچ‌گونه تقاطع مسطحی نیز ندارد و معمولا در خارج از شهرها برای اتصال شهرها به یکدیگر احداث می‌شود.
توسعه آزادراه‌ها در دنیا برای دستیابی به حمل و نقل ایمن و با صرفه اقتصادی انجام می‌شود و اهداف مهمی چون صرفه‌جویی در انرژی، وقت و ایمنی راه را دنبال می‌کند.
در ایران نیز ساخت آزادراه‌ها همواره یکی از راهبردهای اصولی بخش حمل و نقل جاده‌ای بوده و با این حال این امر در سال‌های اخیر شتاب بیشتری به خود گرفته است.
مطابق برنامه پنجم توسعه، گسترش حمل و نقل به طور کلی نیاز به سرمایه ۷۰ میلیارد دلاری دارد که در این میان توسعه حمل و نقل جاده‌ای یکی از اولویت‌‌های مهم و اقتصادی کشور واقع شده است.
در حال حاضر بیش از ۱۱۰۰ کیلومتر آزادراه در حال ساخت و بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر آماده قرارداد مشارکت است. از سال ۱۳۷۰ تاکنون نیز ۲۰۰۰ کیلومتر آزادراه در کشور به بهره‌برداری رسیده است.
ضرورت تقویت اقتصاد حمل و نقل، بهره‌برداری مناسب از موقعیت سرزمینی کشور و افزایش ایمنی و سهولت حمل‌ونقل بار و مسافر، دولت را بر آن داشته است تا در چارچوب قانون توسعه حمل و نقل، دست به اجرای طرح‌هایی در این زمینه بزند و ساخت آزادراه‌ها را در اولویت ویژه قرار دهد که بخش عمده آن توسط بخش خصوصی سرمایه‌گذاری می‌شود.
با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و تسهیلاتی که دولت در این زمینه در اختیار سرمایه‌گذار قرار می‌دهد بسیاری از طرح‌های جاده‌ای و ساخت آزادراه‌ها هم‌اکنون به بهره‌برداری رسیده یا در دست بهره‌برداری است، اما مهم‌ترین دغدغه بخش خصوصی از سرمایه‌گذاری در این حوزه چگونگی بازگشت سرمایه است.
معمول‌ترین روش بازگشت سرمایه در این زمینه دریافت عوارض از استفاده‌کنندگان از مسیرهای عبوری آزادراه‌هاست که بخشی از آن هزینه، صرف سود سرمایه و بخشی صرف نگهداری و تجهیز آزادراه‌ها می‌شود.
هم‌اکنون در اغلب آزادراه‌های کشور از رانندگان عوارض دریافت می‌شود که مبلغ این عوارض از سوی وزارت راه و شهرسازی به شورای اقتصاد پیشنهاد و در آنجا تصویب شده و سپس برای اجرا، ابلاغ می‌شود.
کارشناسان حوزه حمل و نقل معتقدند در ساخت آزادراه‌ها مهم‌ترین راه بازگشت سرمایه، دریافت عوارض است که از این طریق امکان بازیابی سرمایه اولیه را به سرمایه‌گذار می‌دهد، اما از سوی دیگر نکته قابل توجه در میزان دریافت عوارض است. مسافرانی که هر روز در آزادراه‌های کشور تردد می‌کنند اغلب بر این باورند که در بسیاری از مسیرهای عبوری در آزادراه‌ها بهای زیادی بابت عوارض از رانندگان دریافت می‌شود.
با وجود آزادراه‌های گسترده و متعددی در مسیرهای مختلف کشور، در حال حاضر پرترددترین و قدیمی‌ترین آزادراه کشور کرج ـ تهران است که به دلیل تراکم و تردد بیش از حد، از سال‌ها قبل ایستگاه دریافت عوارض در این محور حذف شده است. پس از این مسیر، محور آزادراه تهران ـ قم و مسیرهای پس از آن نیز یکی از پرترددترین مسیرهای آزادراهی کشور است. در حال حاضر ۳۰۰ تومان عوارض از سواری ها در این محور دریافت می‌شود.

فهرست:
عوارض جاده‌ای
عوارض جاده ای = هزینه توسعه
عوارض در سایر کشورها
هوشمندسازی دریافت عوارض
عوارض جاده ای به عنوان یک ابزار اقتصادی در حمل و نقل
مزایا و معایب سیستم عوارض جاده ای
مزایای سیستم عوارض جاده ای
معایب سیستم عوارض جاده ای
اخذ عوارض بصورت الکترونیکی
مزایای سیستم الکترونیکی اخذ عوارض
نقدی
کارت اعتباری
ETC
ETC چیست
مزایای استفاده از ETC
آنچه مورد نیاز اجرای ETC است
نحوه عملکرد سیستم اخذ الکترونیکی عوارض (ETC) چگونه است
برچسب ها ، بارکد ها یا کارت‌های هوشمند بدون تماس
انواع کارت ها

تعداد صفحات : ۳۴
نوع فایل : ورد ۲۰۰۳ (.doc)