در کلام خدا داستان های شگفت انگیز از نبردهای مردان خدا با شریران را می خوانیم که گاه به شکست و گاه به پیروزی مبدل می شدند. حضرت داوود (درود و رحمت خداوند بر او باد) در طی زندگی خویش بارها و بارها با شرایطی دشوار و نبردهای سهمگینی مواجه شد و به مرور، مهارت و راه و روش درست جنگیدن را آموخت. او نه در هنگام فرماندهی سپاه بنی اسرائیل و نه در هنگام پادشاهی بر قوم خدا، بلکه آن زمان که چوپانی کوچک بود، رمز و رموز جنگیدن را آموخت.
در بیابان ها و چراگاه، در ان هنگام که گله پدرش را با احساس مسئولیت می چراند، حقیقت را از افسانه جدا ساخت و هنر جنگیدن را اموخت، آن زمان که گله ها را از دره ها و کوهها عبور می داد و در پشت هر کوه و دشتی خطر راهزنان، دزدان، شیر، گرگ و خرس در کمین بود، خداوند بود که در خطرناکترین لحظات زندگی، که هم جان خودش و هم گله اش در خطر مرگ بود، حامی و حافظش شد.
جلیات با قامتی بسیار بلند، زره و نیزه ای با سپردارش که پیش رویش می خرامید آماده نبرد با قوم خدا بود و به خدا و قوم خداوند ناسزا و کفر می ورزید! هللویا! زره و سپر داوود، خداوند قادر متعال بود. داوود با چوب دستی و با پنج سنگ مالیده شده (نشانه پنج کتاب تورات) که از نهر روح خدا مالیده و تراشیده شده بود، با فلاخنش ان چنان ضربه ای مهلک به پیشانی جلیات زد که جان باخت. داوود، افکار شریر جلیات را درید و پیروزی بزرگی برای جلال خدا و قوم خدا به ارمغان آورد. او در مزمور از پیروزی سخن می گوید که خداوند برایش مهیا ساخته بود. خداوند که صخره من است متبارک باد، دستهای مرا به جنگ و انگشتان مرا به حرب تعلیم داد.
هله‌لویا! (سبحان الله)
بیایید دعا کنیم تا خداوند از کلامش و نهرهای زلالش سنگهای تراشیده و صاف شده به ما ببخشد چون ما نیز در جنگ هستیم و اگر می خواهیم در نبردهای روحانی مان با ریاسات و قوات شریر پیروزی به دست آوریم می بایستی گوش به فرمان، تعالیم و قوانین سپرد، اگر در نبردهای کوچک شجاع و کاملا مطیع باشیم، می توانیم در جنگ های وسیع و دشوار حضور و قوت خدا را مشاهده کنیم چون فقط و فقط حضور و یاری خداوند در جنگ برای پیروزی کافی است. آمین!
منبع : hagheghat.persianblog.ir
